Ο κλάδος της αιγοπροβατοτροφίας ακολουθεί φθίνουσα πορεία, σε ό,τι αφορά τόσο το ζωικό κεφάλαιο όσο και τον αριθμό των εκμεταλλεύσεων. Η Ελλάδα παράγει μικρού βάρους σφάγια (<13kg) που καλύπτουν κυρίως τη ζήτηση των εορταστικών περιόδων. H υπόλοιπη ζήτηση καλύπτεται στο μεγαλύτερο ποσοστό της από εισαγωγές “βαρέων” σφάγιων. Στην αναντιστοιχία ζήτησης και προσφοράς συνηγορούν η έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων εκτροφής των Ελλήνων κτηνοτρόφων, η οποία τους αποθαρρύνει να ασχοληθούν συστηματικά με την κρεοπαραγωγική αιγοπροβατοτροφία και η διστακτικότητα των αγοραστών (κυρίως επαγγελματιών της εστίασης) να εμπιστευτούν τα Ελληνικά σφάγια λόγω της μεγάλης διακύμανσης της ποιότητάς τους. Παράλληλα, με το υφιστάμενο οικονομικό μοντέλο, οι κτηνοτρόφοι βασίζονται υπέρμετρα στα έσοδα από την πώληση γάλακτος, τα οποία όμως διαρκώς συρρικνώνονται εξαιτίας των μειώσεων της τιμής του.

Η επιχειρησιακή ομάδα (ΕΟ) στοχεύει πρωτίστως στην αύξηση του εισοδήματος των κτηνοτρόφων με την είσοδό τους σε νέες αγορές και δευτερευόντως στη μείωση των εισαγωγών “βαρέων” σφάγιων, αξιοποιώντας συστήματα:

• αξιολόγησης σφάγιων
• συγκριτικής αξιολόγησης (benchmarking) Ελληνικών και ξένων φυλών
• τυποποιημένης παραγωγής κοπών αιγοπρόβειου κρέατος
• ιχνηλασιμότητας

καθώς οι απαιτήσεις των ποιοτικών, διεθνών αγορών κρέατος εστιάζουν στην τήρηση προτύπων, τη σταθερή ποιότητα και ποσότητα, τις πληροφορίες για τη διαβίωση των ζώων, την ορθή υλοποίηση των logistics (χρόνοι, συνθήκες μεταφοράς) και την ιχνηλασιμότητα.